30 August, 2015

Catatan orang tak balik kampung :p

Bismillahirrahmanirrahim

Assalamualaikum ! Menulis lagi si Iza ni kerjanya haha. Selalunya entri baru akan dipost kalau ada benda nak cerita la, kalau takde agenda takde isu mesti tak update.

31 Ogos tarikh yang biasa kita tahu kan. Hari Kemerdekaan negara kita & cuti umum la kan. So, takde class la Isnin ni. Huhu ramai la balik kampung start Jumaat tu. Iza tak balik pun. Macam tak percaya kan Iza tak balik ? Padahal Batu Pahat tak jauh pun. Tapi Iza tak sempat nak beli tiket. Nak beli on the spot memang susah la mesti dah habis kan. Nak naik bas henti-henti dari sini ke Melaka, lepastu lalu Muar & ke Batu Pahat, berani je, tapi malas la. Fikir nanti duit habis, penat, cuti pun tak seberapa. Pendek kata, macam tak puas. Balik Jumaat tengahari, sampai dah petang, gomol-gomol kucing tahu-tahu dah malam. Sabtu Ahad tak buat apa-apa. Isnin pagi dah bersiap nak balik kolej lagi. Hmm baik tak payah. Assignment banyak ni confirm tak buat. Sedangkan tak balik nie pun banyak tak siap apatah lagi kalau balik memang tak sentuh langsung la. Asyik layan Marie je. Hmmm rindu sangat kat Marie.

Nak dijadikan cerita, Iza pegi la outing ke Giant dengan 2 orang member nie daripada mereput kat bilik. Lagipun ada komitmen nak survey hadiah sebab Iza diberi amanah cari hadiah untuk satu program. Jalan punya jalan, Iza terjumpa pulak sepasang kasut nie kat Verns. Bapak ah smart giler. Colour dia hitam macam kain jeans, tepi-tepi dia & tali ada fuschia means pink colour la. Perh memang cantik la. Perfect habis. Memang dah lama Iza mengidam kasut macam tu. Akhirnya jumpa. Dan Iza pun berkorban la wang sekeping gambar kelapa sawit biru hijau RM 50 tu. Harga asal dia lebih kurang RM 47. Ditambah GST cukai yang membebankan rakyat tu lebih kurang RM 2 lebih. So, pum pam pum pam jadi la RM 49.99. Rounding adjust jadi la RM 50. Lagipun kasut raya haritu beli tak puas hati. Ni dah dapat yang diidamkan so puas hati la. Iza sekarang memang selesa pakai kasut ke mana-mana. Jadi tak kisah la spend sikit. Lagipun kasut sekarang dah menunggu masa je nak ke laut.

Iza nak tunjuk Mama tapi susah la. Kenapa ? Sebab Mama tak ada whats app, Mama tak guna phone canggih, beliau cuma guna phone biasa. Asal boleh call, asal boleh mesej okey lah. Iza merungut, kan bagus kalau Mama ada whats app. Mak orang lain semua ada whats app, ayah orang lain pun sama. Abah lagi la, cuma tahu dial & jawab call je. Mesej cuma pandai baca, tak pandai taip. Yelah, mak ayah Iza tak sekolah tinggi pun. Tak macam orang lain.

Kalau Mama ada whats app, boleh la Iza send gambar kasut yang Za beli tu, nak tunjuk Mama. Tapi sayangnya Mama takde phone yang boleh dapat mesej bergambar, takpe la tunggu la balik kampung nanti baru tunjuk. Tapi bila Iza fikir balik, Za bersyukur masih ada insan yang dipanggil Mama. Balik kampung still boleh jumpa Mama. Ramai kawan Za dah tak ada Mak. Iza bersyukur Mama panjang umur lagi. Za tak pernah lupa doakan Abah Mama panjang umur. Walaupun serba kekurangan, tapi kasih Mama dah cukup buat diri Iza.

Ni semalam Iza ada tengok video, orang share kat group, fasal Ibu. Dia buat survey, dia beri soalan kat pekerja & kena jawab sempena Hari Ibu, contoh soalannya :


-Bila last jumpa Mak ?
-Apa last topik kita berbual dengan Mak ?
-Bila last ketawa dengan Mak ?
-Bila last makan sama-sama dengan Mak ?
-Apa makanan kegemaran Mak ?
-Kalau kita jumpa Mak, apa yang kita nak tengok ?
-Kalau kita jumpa Mak, kita nak cakap apa kat Mak ?

Masa Iza baca soalan Iza pun turut la menjawabnya. Sambil tengok reaksi diorang dalam video tu, Za pun turut terasa. Lalu air mata yang jernih pun menitis sederas-derasnya. Huhuu sedih woo. Dah la Iza tak balik cuti ni, siapa la yang jahat bagi video time macam nie. Tapi serba-sedikit kita dapat muhasabah diri kita. Pentingnya insan bernama Ibu, Mama, Emak, Mama, & Ummi. Mama la penasihat hidup, Mama la insan yang beri kekuatan pada Iza di saat Iza menderita penyakit Epilepsi ni. Mama la yang beri dorongan & semangat pada Za untuk berjaya dalam hidup. Okey air mata dah menitis lagi ni.

Sedih tu memang sedih. Dah la minggu ni stress, macam-macam kejadian berlaku, busy dengan tanggungjawab dalam persatuan Mikrobiologi, assignment bertimbun, duit banyak habis, study kencang tapi masa test tak ingat apa yang dah study even dah saty up satu malam tidur lewat jam 5 pagi. Stress jugak. Tapi think positive. Pujuk diri. Rasa nak balik nak peluk Mak Ayah nak peluk kucing je. Tapi tabahkan hati. Sabar. Hidup anak perantauan macam nie la. Tapi jarak bukan halangan, boleh je call tiap-tiap hari. Selalunya Iza kalau call Mama, nie la soalan wajib yang akan ditanya, ayat yang sama jer :

-Buat apa ?
-Dah tidur ?
-Tadi masak apa ?
-Abah mana ? Dia buat apa ?
-Marie kat mana ? Marie buat apa ?
Dan nanti mula la sesi laporan, segala aduan & liputan terkini tentang isu-isu yang perlu dibangkitkan. Bla bla bla, bila dah last,
-Kirim salam kat Abah & Marie
-Cakapkan kat Marie kite dah rindu
Pesan Mama pulak :
-Jangan tinggal solat
-Al Quran jangan lupa
-Belajar betul-betul
-Dah makan ubat ?
-Duit tu jimat

Pengubat rindu namanya. Tak sabar nak balik kampung lagi. Jadi natijahnya, ada hikmahnya Iza tak balik kampung. Dapat beli kasut yang diidamkan. Okey lah. Nanti Iza update lagi. Nantikan entri yang baru, In Sha Allah Iza nak dapat anak buah yang kedua. Tunggu nanti Iza menulis lagi. Tak sabar nak tengok baby. Okey la, bye Assalamualaikum !

No comments:

Post a Comment