28 December, 2016

Tewas, kalah lagi

Bismillahirrahmanirrahim

Assalamualaikum! Hari ini masuk minggu ke tiga Iza sedang menjalani latihan industri di UPM, Serdang, Selangor. Tapi Iza bukanlah nak cerita pasal sesi praktikal ni… Tentunya topik pasal Iza diserang sawan lagi, seizure attack lagi. Yela, blog ni kan pasal diari hidup Iza pasal epilepsi, so Iza akan sentiasa update segala pasal neurological disease yang berlaku pada diri Iza.

Cuti perayaan Hari Natal/Krismas tiba…  Iza dapat cuti pada Isnin, so dapat la cuti Sabtu, Ahad, dan Isnin. So, Jumaat malam, Iza balik kampung di Batu Pahat, Johor. Iza dah beli tiket seminggu awal hehe. Sebab, pada esoknya, Sabtu, Iza tergedik-gedik nak pergi melawat ke Pameran Kucing Eksotik di The Summit Batu Pahat. Pameran ni anjuran Wanita UMNO & Majlis Perbandaran Batu Pahat. Sanggup tu semata-mata balik kampung nak tengok pameran kucing. Ye, Iza sanggup. Lagipun Iza memang nak ambil barang kat rumah. So Iza pun sanggup dengan gigihnya pergi la ke pameran kucing tu pada petang Sabtu tu dengan Mama. Mama pun melayankan je la anak dara dia seorang ni. Alhamdulillah dapat tengok kucing gebu, comel, lawa, semualah!

Ada juga sesi konsultansi dengan doktor veterinar. Nak tanya soalan apa-apa pun boleh. Sesi soal jawab dibuka pada hampir di penghujung pameran.

Iza ada bercita-cita nak jadi veterinar juga. So, masa ada peluang soal jawab tu, Iza ambil peluang menemubual, cehh menebual la sangat kan? Bertanyakan satu soalan pada doktor tu, mula-mula rancang nak tanya soalan lain, bila dapat peluang, lain pulak yang ditanya. Doktor tu duduk di atas pentas dan orang ramai yang nak ajukan soalan kena bercakap menggunakan mikrofon, sebab pameran tu diadakan di pusat membeli-belah. Memang satu mall tu la akan dengar suara kita kat mikrofon.

Ha Iza nak cerita la ni pasal trauma Iza dengan mikrofon. Kali ini Iza dah lebih berani bercakap menggunakan mikrofon, itu pun dia punya jantung berdebar, macam nak tanggal je rasa. First time haritu, masa Iza ditemubual oleh Abang Bomba I Love You, pembetulan, Encik Pegawai Bomba waktu pertunjukan memadamkan api menggunakan pemadam api. Diorang pilih pengunjung secara rawak dan Iza la yang terkena haha. Then, Iza diberi peluang untuk mencuba memadamkan api. Lepastu Iza ditemubual la sekejap tentang pengalaman memadamkan api. Masa tu dah terpaksa dah cakap aje la kat mikrofon tu ala kejap je pun. Lagi pun bukan senang nak dapat pengalaman macam ni. Ada abang kerja kat bomba pun, takkan la adik dia tak pandai padamkan api kan? Haha. Video Iza padamkan api ada kat instagram kalau korang nak tengok, kalau la haha. Nak upload kat youtube, alahai setakat padamkan api sikit je pun nak kecoh masuk youtube bagai!


Nak dijadikan cerita, lepas first time Iza melawan trauma tu, ini kali kedua Iza memberanikan diri. Second time kali ni la Iza memang sukarela nak mencuba beranikan diri cakap kat mikrofon. Lagipun, Iza memang minat veterinar ni. So, hadap je la. Iza pun suruh Mama rakam waktu Iza tanya soalan pada doktor tu. Iza tanya pasal macam mana doktor perlu berhadapan dengan situasi yang mana haiwan perlu diPTS atau Put To Sleep atau bahasa kasarnya, matikan haiwan. Alhamdulillah, doktor tu menjawab soalan Iza & dalam masa yang sama beliau promosi buku tulisan beliau bersama rakan penulisnya untuk lebih penerangan. Tajuknya Doktor Vet Menulis (dan Iza pun beli la buku tu RM25 jer pun tak usah lokek la apa la sangat kan ilmu tu). Tapi bila ditengok balik video rakaman tu kan, Iza perasan macam ada orang gelak-gelak tapi Iza tak tuduh pun diorang gelakkan suara Iza, cuma perasan diorang gelakkan Iza ada la. Tapi apa yang penting, rasa macam tak percaya je. Tak sangka Iza seberani tu. Rasa bangga dan puji diri sendiri tu tak dapat dinafikan memang ada la. Bukan senang tau! Last masa form 5 tahun 2012 Iza trauma, sekarang akhir tahun 2016 baru Iza dapat kekuatan balik. Moga Iza dapat mengatasi ketakutan Iza pada mikrofon.


Okey, terus kepada cerita utama, melalut pulak. Malamnya, cousin ada buat bbq bakar-bakar bagai. So, Iza pun melantaklah makanan free kan?

Ahadnya pula, Iza tak buat apa-apa. Sepupu ada plan nak ajak panjat gunung kat Port Dickson. Pergh, Iza tak sanggup kot. Masa tu fikir, kalau la kena sawan masa panjat gunung tu, tak ke menyusahkan orang? Lagipun Iza tak minat sangat aktiviti lasak ni.

Plannya, Isnin pagi tu, Iza patut balik ke UPM semula. Tiket bas jam 9 pagi. Iza memang dah beli awal-awal takut tak dapat tiket. Nak dijadikan cerita, pagi lebih kurang jam 5 pagi, Iza diserang sawan lagi waktu tidur hmmm….

Waktu tu, Mama seorang je yang terdengar Iza macam bunyi mengerang kesakitan. Tapi Mama tak try jenguk Iza pun, sebab Mama ingat sama ada bunyi nenek tidur mengigau atau adik saudara Iza merengek terbangun tengah malam nak susu ataupun terkencing dalam seluar. Kebetulan, diorang tidur kat rumah Iza, ye la musim cuti sekolah kan. Nenek memang kerap datang tidur rumah Iza waktu malam bawa cucu-cucu beliau  waktu cuti persekolahan.

Kebiasaannya, Iza diserang sawan memang akan mengeluarkan bunyi macam orang mengerang kesakitan. Tapi masa tu takkan sedar apa-apa pun.

Iza ada tersedar jam lebih kurang 6 pagi kot. Masa tu lampu bilik dah terang. Iza toleh. Nampak nenek tengah menunaikan solat Subuh. Ya, Iza kenal, itu nenek walaupun dari belakang badan dia. Tapi dalam masa yang sama Iza kebingungan. Tak ingat apa-apa langsung. Iza tak dapat recall hari ni hari apa atau nak buat apa. Lepastu kedua belah kaki Iza berat sangat, sakit pulak tu. Tapi Iza sambung tidur lagi. Nak bangun solat subuh, nantilah, tunggu Mama kejut, ehehehe.

Kiranya, Iza selalunya akan kenal orang yang berada di sekeliling Iza. Iza dikira alert & conscious. Cuma tak ingat perkara apa yang dah berlaku, apa yang dah terjadi.

Beberapa minit lepastu, Mama pula kejut bangun solat Subuh. Iza cuba bangun. Aduh, memang sah kena sawan lagi masa tidur. Cuma nasib baik la kali ni tak tergigit lidah.

Sakit satu badan! Solat pun perlahan-lahan. Iza tak larat nak balik UPM. Dah la naik bas, seorang diri, jalan kaki nak naik KTM lagi, sekarang ni rasa nak baring je, atau fasa postictal, pesakit akan mengalami rasa lemah, mengantuk, asyik nak tidur atau drowsiness. Ini normal terjadi pada penghidap epilepsi. Iza akan tidur sepanjang hari sebab tubuh rasa lemah dan rasa asyik nak tidur je.

So, Za tak jadi balik KL la Isnin tu. Kesian Mama, dah masakkan nasi goreng dengan buatkan cekodok kentang kegemaran Iza untuk dijadikan bekal, last-last tak jadi balik. Tapi Alhamdulillah Za masih boleh makan dan mengunyah dengan baik sebab lidah tak tergigit. Tapi tiket balik KL pagi Isnin pun dah burn macam tu je.

Esoknya, Selasa, barulah Iza kuat nak berjalan. Iza gerak balik ke TBS, Kuala Lumpur tiket jam 3.30 petang. Iza barulah larat nak ke klinik, pergi klinik swasta je la. Mula-mula Iza datang ke Klinik Nur, tapi orang ramai sangat, takut tak sempat terlepas bas pulak nanti. Klinik tu memang sentiasa penuh bila datang, mungkin sebab perkhidmatannya yang bagus & klinik dimiliki orang Melayu. So, Iza pergi kilinik lain je la, nak mintak surat pengesahan cuti. Tak ada orang pun. Masuk daftar terus dipanggil masuk. Biasalah klinik swasta. Tapi terpaksalah dapat doktor berbangsa Cina, lelaki pulak tu, gaya dia macam dah nak pencen. Iza bukan racist, cuma kurang selesa.

Bila Iza cakap je, “saya baru kena sawan semalam”, Doktor tu terkejut beruk. Haa sawan bukan main-main ye. Majoriti doktor akan bagi reaksi terkejut bila Iza tersengih-sengih cakap baru lepas diserang sawan.  Bahaya juga. Risiko banyak.

“Memang pernah kena, selalu kena ke?”

“Iya.” Iza dengan yakinnya menjawab.

You ada makan ubat ke?”

“Ye, ada. Epilim.” Terus Iza tunjuk ubat yang Iza kena makan. Mana tahu tak percaya kan?

“Haiya, pasal apa you boleh kena?” Soalan tipikal doktor kepada pesakit sawan tapi kali ni bercampur dengan slang chinese.

“Saya lupa makan ubat!” Iza betul-betul lupa. Dalam seminggu ni, memang kerap lupa.

“Haiya, mana boleh lupa ooo, kalau tak you macam mana mau baik (sembuh)?” Tipikal ayat seorang berbangsa Cina.

Aish, bebel jugak doktor walaupun klinik swasta ni.

So, Iza pun minta la MC (Medical Certificate) atau surat cuti untuk satu hari ni sebab Iza dah ponteng praktikal hari Selasa. Kalau Iza dah balik Isnin pun, mngkin tak kuat lagi nak pergi praktikal hari Selasa. Satu hal lagi, nak pergi klinik kat mana kalau dah sampai UPM? Iza belum hafal selok-belok kawasan sekitar Sri Serdang ni. Pusat Kesihatan Universiti pun belum tentu terima non-student macam Iza ni. Hospital Serdang pun tak nampak bayang dia kat mana....

“Ada sakit mana-mana ke?”

“Kaki”

“Ada jatuh ka?” Selalu doktor risau kalau pesakit sawan ni, kena serangan, then dia jatuh, terlanggar sesuatu, sedang memandu, berenang dan sebagainya. Tapi kalau Iza selalunya tak bahaya sangat. Cuma berlaku atas katil. So paling teruk pun, jatuh katil la kot!

“Tak jatuh, tapi kaki kejang” Itu baru kena waktu tidur, atas katil dah sakit kaki, belum lagi kalau terjatuh kat mana-mana? Sakitnya Tuhan je tahu.

“Okey, nanti saya bagi ubat tahan sakit.” 

Painkiller? Iza takkan makan segala jenis pil tahan sakit selagi sakit tu boleh ditahan. Tapi dah bayar mahal, lepastu esok nak berjalan kaki jauh lagi, aduhai kena telan la jugak.

Sekali dia kasi vitamin jugak daa… Alahai… Niat nak minta MC je tapi 3 jenis pil dia bagi hmmm..

Hari ini hari ke 3 lepas Iza diserang sawan. Kaki, perut, badan semua still rasa sakit. Aura pun kerap datang je. Tak selesa tau! Lagi-lagi bila berhadapan dengan orang, tiba-tiba aura datang, rasa nak menangis je.

Tapi kan, selalunya sebelum serangan, Iza akan dapat sign atau aura. Kali ni, langsung tak ada aura datang. Tiba-tiba je kena serangan. Ye, Iza memang asyik lupa makan ubat. Cuma yang Iza perasan, dalam seminggu ni, asyik rasa penat je, asyik rasa mengantuk je. Padahal tak ada la sibuk mana pun.

Iza tak tahu nak senaraikan seizure triggers apa tapi yang pasti sebab utama pasal tertinggal ubat la. Ya, Iza tewas lagi, kalah, tumpas. Iza tak boleh tinggal ubat langsung. Kalau la gayanya macam ni, nak kurangkan dos pun jauh panggang dari api. Apatah lagi nak berhenti makan ubat. Nampaknya, Iza memang kena bergantung kepada ubat, mungkin untuk seumur hidup, Allah. L

Selasa, Iza jumpa lecturer atau supervisor yang in-charge untuk praktikal kat Jabatan Biologi ni, pergh nasib baik la dia tak banyak soal waktu Iza beri sijil sakit ni. Kalau tak, haru juga la nak menjawabnya nanti. Mula-mula beliau tanya kalau tak ada MC, Iza cakap ada, tapi kena beritahu ke sebab sakit dia? Sebab dalam MC tu doktor tak tulis pasal sakit apa kan. Huhu nasib baik, selamat. Iza tak nyatakan pun ada masalah kesihatan pada resume waktu mohon latihan industri ni. Takut pulak kalau rahsia bocor, nanti apa pulak kata supervisor tu nanti. Alhamdulillah masih lagi tersimpan dengan jayanya.

p/s: tekak tersangkut pil, banyak sangat kena telan ubat, erk!

Okeylah. Hari ke empat update entri ni, Iza dah okey sikit. Bye, Assalamualaikum!






No comments:

Post a Comment