02 November, 2016

Tiada Lagi Penyeri Hidup Kami


Bismillahirrahmanirrahim

Assalamualaikum! Lama tak update diari Za yang semakin comel ni (bapak perasan lebih!). Sekarang ni dah seminggu Iza menikmati percutian di kampung halaman setelah berakhirnya peperiksaan akhir bagi semester 5. Pada member yang tak ada praktikal, diorang officially nak graduate dah. Iza kena harungi satu semester lagi untuk praktikal sebelum officially graduate. Tak apa Iza, even you took a longer time than the other, it doesn’t mean you fail, that’s right?

Kepulangan Iza ke kampung halaman ni memang la seronok, tapi kurang keceriaan. Rasa semua orang dah tahu yang kucing kesayangan Iza, Marie dah lama tak balik rumah. Masuk tarikh hari Iza tulis entri ni rasanya dah satu bulan Marie tak balik rumah. So Iza nak cerita pasal Marie si kucing tak balik rumah dah huhuhu.

Puncanya, nak dijadikan cerita, masa tu Abah & Mama tinggalkan rumah sebab pergi rumah Babang kat Banting, Kuala Langat, Selangor. Ada la tinggalkan 2 atau 3 hari rumah tu. Tapi Babah dengan Mama dah pesan kat Marie, “Jangan pergi jauh-jauh, tolong jaga rumah.” Masa tu Iza kat kolej pun terhegeh-hegeh la travel pergi Banting seorang diri gigih naik bas lompat-lompat, sebab ada Abah dengan Mama kat sana. Kalau tak memang malas la nak pergi kalau setakat saja-saja.

So, masa Abah dengan Mama dah balik dari KL tu, Marie terus tak ada kat rumah! Ada juga beberapa ekor kucing Iza yang hilang! Sampai sekarang tak tahu la apa nasib dia. Mama cuma cakap hal ini lepas 3 hari kejadian tu. Itupun sebab Iza tanya dalam telefon, Marie mana? Dia tengah buat apa? 


Bila Mama  jawab macam ni je, “Ni Mama nak cakap, Adik kena sabar.” Masa tu Iza dah dapat agak apa yang Mama nak cakap! Jantung dah berdebar kencang.

“Marie dah 3 hari tak balik semenjak Mama balik dari KL haritu. Sekarang tak tahu la dia kat mana. Ada jugak kucing lain yang hilang.” 

Masa tu Iza dah menangis, meleleh-leleh air mata masa call Mama, lantaklah kalau roommate perasan ke tak perasan. Mama cakap, kena sabar, kalau ada benda yang kita sayang, kita kena lepaskan jugak.

Alahai pasal kucing tak balik pun nak sedih-sedih. Hello, Marie si kucing dah dianggap sebahagian keluarga, dah macam adik-beradik Iza tau. Abah & Mama pun dah anggap macam anak sendiri. Kalau Marie mintak makanan kat Abah, Abah suka mengusik, "pergi mintak kat Mama sana". Kalau bercakap pasal Abah Mama kat Marie pun, Za akan bahasakan Abah & Mama sebagai nama panggilan kat Marie, sebab kitorang kan satu keluarga. Rasa macam Marie tu adik pulak. Padahal kalau family acah-acah tanya Iza nak adik atau tak, Iza cepat-cepat cakap tak nak.

Tika begini

Mencari-cari

Sebuah cinta hilang

Saat begini

Ternanti-nanti
Bayangmu sayang


TIKA DAN SAAT INI (MEDICINE)


Mungkin korang fikir macam-macam benda yang menyebabkan Marie si kucing hilang. Okey, Iza nak explain. Kucing Iza tak pernah dikurung. Diorang bebas merayau siang malam. Pintu dapur rumah Iza walau dikunci rapat tapi kucing-kucing bebas keluar masuk sebab ada jalan lain atau lubang yang diorang boleh lalu. So risiko kucing hilang dari rumah memang tinggi la & Za kena redha kalau memang kucing-kucing dah tak balik rumah mungkin sebab mati kat kawasan kebun ataupun pergaduhan dengan anjing liar. 

Lagipun rumah Iza tak ada pagar. Rumah kampung je & Iza bukan golongan yang mampu atau mewah dalam penjagaan kucing ni. Kucing Iza semua cuma baka kucing kampung. Mungkin kalau baka kucing mahal penjagaannya agak terurus & rapi la. Nak hantar kucing ke pusat jagaan haiwan peliharaan? Memang taklah. Mak ayah Iza bukan ada kereta pun. Lokasi pusat jagaan tu pun belum tentu ada kat pusat Bandar Batu Pahat tu. Mak ayah Iza travel pergi Banting tu pun cuma naik bas ekspress je yang mampu, tak ada nak drive sendiri.

Puas Iza doa lepas solat minta Allah beri petunjuk kat mana la Marie ni, apa yang dah jadi pada dia, hidup lagi ke tak Marie ni?

Hari-hari fikir macam-macam, Marie dah makan ke belum? Marie okey tak? Dah la tengah sarat bunting. Hari-hari call Mama, kalau-kalau Marie ada balik, tapi hakikatnya Marie tak balik jugak. Hari-hari tunggu kalau ada mesej dari Mama cakap Marie dah balik tapi tak ada jugak.

Tapi Tuhan beri juga petunjuk. 3 kali Iza didatangi mimpi yang sangat berbeza. Mimpi pertama, Iza mimpi ada kucing hilang tiba-tiba balik rumah. Tapi dalam mimpi tu, bulu kucing tu warna lain daripada Marie, agak oren-oren, tapi Marie bulu putih. Mimpi kedua tak berapa pasti. Kedua-dua mimpi ni menguatkan andaian Za yang Marie masih lagi hidup & akan balik ke rumah. Tapi…. Mimpi ketiga yang terakhir, Iza nampak bangkai kucing, kucing bulu putih terbaring & bulu-bulu dia pun dah berguguran. Iza dah biasa nampak keadaan kucing kalau dah mati berhari-hari bulu dia mesti gugur. Tapi dalam mimpi tu tak dinyatakan kalau Marie dah ‘tak ada’. Tapi kalau dah mimpi macam tu, Iza redha kalau dah memang takdir Marie dah sampai ajal. Mungkin memang Marie dah tak ada. Kadang-kadang, kucing ni kalau dah nak sampai ajal dia, dia akan pergi jauh dari tuan dia, dia tak nak tuan dia nampak dia sakit atau nak mati. 

Satu masa dulu Iza pernah mimpi yang Marie tengah bertarung nyawa nak mati. Dalam mimpi tu menangis-nangis depan dia. Tak tahu la kalau real berlaku macam mana menangisnya. Bila sedar dari mimpi, Iza nak pergi berwudhu nak solat Subuh, Za nampak Marie, Iza terus peluk Marie lepastu nangis huhu. Takut sangat kehilangan dia. Sekarang dah jadi kenyataan. Dia dah tak ada depan mata Iza.

Iza akui, memang terasa sunyi semenjak Marie tak ada ni. Dulu masa ada Marie memang ceria & bising, selalu jerit-jerit dengan dia. Sekarang tak macam dulu lagi. Ada je kucing, baka keturunan Marie, anak cucu cicit dia, tapi mana sama dengan Marie kan.... Cuma harap baka dia semua kekal Iza dapat bela & jaga dia sebagai tanda Marie pernah hadir dalam hidup Iza.

Bila tengok keadaan sekeliling ruangan rumah, ternampak-nampak bayangan dia tidur kat tepi dinding lepastu Iza suka kacau dia tidur, tidur kat atas katil Iza dengan muka tak malunya, selongkar almari gerobok Iza, suka sangat masuk bilik Mama senyap-senyap lepastu kena marah dengan Mama, terberanak kat bawah katil Iza, macam-macam la. Waktu Iza nangis-nangis rindu dia, Iza sampai cakap dalam hati & kalau la Marie boleh dengar isi hati Iza, “Marie, balik laa. Kite janji kite tak kacau Marie tidur, kite tak dengki Marie tarik ekor Marie, kalau nak tidur kat atas katil kite tidur la puas-puas, nak pinjam selimut kite pinjam laa, nak selongkar gerobok (almari) selongkar la. Kalau Marie balik nanti kite belikan mangkuk makanan kibbles bentuk Hello Kitty.” Tapi dia tak balik jugak :( . Lepastu Iza pergi balik kedai tu, dah tak ada dah jual mangkuk tu, sepertimana dah hilangnya Marie dari hidup Iza :(

Bila diingat balik kenangan dengan dia, “Marie ingat tak, hari pertama kita berkenalan? Kite bawak Marie balik. Kite bagi nama Marie sebab nak ikut watak anak kucing dalam Aristotle Disney tu, comel sangat... Malam tu balik je kite mandikan Marie, masa tu Marie takut sangat dengan air tapi kite pujuk Marie. Lepastu hari-hari kita main bola. (Iza gunakan bola pingpong & bola saiz sebesar bola pingpong jugak, bola zaman Iza kanak-kanak, ajak Marie main ala-ala bola sepak sama-sama). Bila dah besar, Marie dah tak takut sangat dengan air, kalau kite mandikan Marie, Marie diam je, macam faham je. Lepastu kite suka dengki pijak ekor Marie senyap-senyap, tarik ekor Marie tapi Marie tak marah pun kat kite. Ingat tak kite sama-sama tak sengaja pecahkan pinggan Mama? Ingat tak Marie pernah nak ikut kite masuk dalam bilik air masa kite nak mandi? Ingat tak kisah kite sakit telinga sebab dapat kutu dari Marie? Tapi kite tak marah pun pasal tu. Orang lain yang over pulak. Ingat tak Marie pernah terberanak kat bawah katil kite?”

“Lepas ni dah tak ada kucing nak tolong tangkapkan katak kalau ada katak masuk dalam bilik kite. Dah tak ada kucing yang suka bawak balik tikus bagi kite hadiah balik dari kebun kelapa sawit kalau waktu maghrib. Dah tak ada kucing yang suka melompat atas peha kite tak kira la duduk macam mana pun mesti nak duduk atas peha kite jugak walaupun peyut (perut) tengah memboyot bulat lepastu kaki tergantung kat bawah comel sangat! Dah tak ada kucing yang suka senyap-senyap masuk dalam bilik Mama. Dah tak ada kucing yang suka-suka tidur kat atas katil kite ikut sedap dia. Dah tak ada kucing yang langsung tak takut pada penyapu lidi kalau kena marah dengan Abah dengan Mama. Dah tak ada nak jerit-jerit panggil nama Marie@Meyi. Mama pulak kalau panggil Marie: Mer sebab singkatan dia malas nak panggil panjang-panjang. Dah tak ada nak nyanyikan lagu Mary had a little lamb, little lamb, little lamb. Dah tak ada nak pesan kat Mama kalau nak balik kampung je, pesan kat Marie jangan pergi mana-mana tunggu kite balik. Kalau rindu kat Marie, Iza tiap hari call & pesan kat Mama, cakapkan kat Marie kite dah rindu.”

Iza rasa bersalah jugak la pada owner asal Marie dulu sebab rasa macam Iza tak dapat jaga amanah ni dengan baik. Tapi Iza dah buat yang terbaik. Iza rasa dah sangat cukup Iza bagi kasih sayang pada dia. “Kite mintak maaf selama kite jaga Marie kalau ada terkurang. Kurang bagi makan ke. Babah cuma mampu belikan kibbles murah, bukannya yang mahal macam Pro-Diet. Babah beli ikan pun untuk kita satu keluarga makan sama-sama, tak ada yang khusus untuk Marie. Kite bagi makan pun cuma dalam plastik je. Air pun kite bagi air paip atau air tadahan hujan. Kite tak mampu bagi penjagaan kesihatan yang sempurna. Kite tak mampu nak bawa Marie pergi dapatkan vaksin. Kite tak mampu sediakan tempat tidur yang mewah tapi Marie nyenyak sangat bila tidur walaupun cuma kat atas tuala buruk.”

Kalau nampak Marie tengah berjalan nak pergi kawasan kebun, Za mesti terjerit-jerit sampai jiran sebelah dengar, "Marie, jangan pergi jauh-jauh.... Nanti ada anjing!" Risau sangat kalau ada anjing liar berkeliaran. Kalau ada terdengar bunyi anjing, Iza cepat-cepat cari Marie. Mesti pesan kat Marie jangan pergi mana-mana tau.

Hampir 2 tahun persahabatan kami. Banyak sangat memori tercipta. Iza percaya kami memang ditakdirkan bertemu & hidup bersama. Kitorang memang rapat sangat.
Tak apa la, semua gambar Marie kite simpan buat kenangan. Ada 500 ++ gambar Marie posing, selfie & video Marie kat phone. Simpan elok-elok.

Iza ada install & main game kat phone. Tajuk dia My Talking Angela. Ala, aplikasi permainan kucing yang boleh bercakap tu. Kalau tahu My Talking Tom, dia la pakwe kepada Angela tu. Game tu seronok macam kita bela kucing. Kena mandikan, bagi makan, tidurkan dia. Macam game Pou. Orang selalu kutuk Iza main game tu. Macam budak kecik la, macam tak matang la. Biarlah orang nak kata apa. Game tu still Iza main. Bila main, rasa macam bela Marie. Sekarang Marie dah tak ada, anggap je la game tu ibarat berkawan dengan Marie dalam imaginasi kita. Angela tu pun bulu putih, so macam Marie la. Tapi game tu boleh juga tukar warna bulu. Nama kucing tu pun letak nama Marie. Biar jadi kenangan. Kenangan terindah.


[Kenangan Iza bersama Marie]

Sweetnya memori kami bersama. Sebuah ikatan persahabatan yang sangat indah bila dikenang. Terima kasih yang faham perasaan Iza. Terima kasih pada yang selalu tanya khabar Marie walaupun tak pernah jumpa depan-depan. Iza takkan lupa kenangan hidup dengan Marie. Dah tak ada penyeri keluarga kami. Tapi Marie ingat tau janji kite, kita kawan sampai jannah kan? Sayang ketat-ketat. Bila rindu Marie, Iza akan baca semula post Iza kat blog ni untuk ubat rindu. Iza still boleh menangis bila teringat kenangan bersama Marie si kucing walaupun dah boleh move on  :')

Assalamualaikum!