09 September, 2015

Kasih Bulu


Halus
Lembut
Berbulu
Seputih salji
Aku cuba membelainya
Kusangka kapas tenunan rapi
Rupanya hanya pembalut diri

Selagi dia bernafas
Selagi ada hayatnya
Akan ku tatang bagai minyak yang penuh
Akan ku jaga persahabatan ini !

Perlahan-lahan dia meletakkan tubuhnya
Ngiauan manja meminta perhatian
Dia menghidu bau itu
Wanginya kasih itu
Lembutnya sentuhan itu

Lalu tubuhnya didukung erat
Dipangkunya hangat
Dipeluknya erat
Dakapan kasih yang suci
Titipan sayang yang murni
Semekar harum bunga
Seindah bayu menerpa
Itulah kasih bulu



# Haha sajak ape nie... Ini la hasilnya bila bosan... kThanxBye !
# All rights reserved®

07 September, 2015

Bau Kerinduan

Bismillahirrahmanirrahim

Assalamualaikum !

Dalam fikiran Za sekarang nie, nak balik kampung, nak balik kampung, nak balik kampung ! Kenapa ? Why ? Okey ni antara sebab-sebabnya :

Rindu Mama
Rindu Abah
Rindu Marie
Rindu rumah
Rindu kampung
Rindu Parit Sulong
Rindu Batu Pahat
Rindu nak balik Johor
Rindu nak makan sotong masak tumis
Rindu nak makan lauk asam pedas Mama
Rindu nak makan lauk sambal goreng (masakan Jawa + Johor)
Rindu nak makan ayam masak ungkep (masakan Jawa + Johor)

Huwaaa ! Menyesal tak balik waktu cuti Merdeka haritu.... Memang nyesal giler tak balik kampung ! Mula-mula Za fikir, tunggu kakak ipar bersalin dulu la... Mana tahu lepas dia bersalin kat Melaka, Za boleh la balik kampung. Mana tahu Mama & Abah nak tengok cucu baru lagi, boleh la saing (perkataan orang Johor, maksudnya sama-sama). Alhamdulillah, kakak ipar selamat melahirkan anaknya, perempuan lagi weyh. Hahaha seronok. Za memang nak anak buah perempuan lagi. Macam tak percaya Za dah ada 2 orang anak buah. Nama baby tu Nurzahra Ammara Zulaikha binti Mohamad Nazar. Pergh nama dia.... Biasalah budak zaman sekarang kan. IC semua tak cukup satu muka surat.

Maksud nama Nurzahra Ammara Zulaikha :

Nurzahra - Nur (cahaya) zahra (bunga)
Ammara - Perempuan yang kuat iman
Zulaikha - Cantik

Hmm bila la nak dapat tengok baby ni. Makin nak habis sem, makin sibuk je. Lamanya nak tunggu cuti raya haji. Kalau ikutkan hati, nak jer balik hujung minggu lepas tapi ada event pulak, Family Day dianjurkan Persatuan Mikrobiologi. Iza jadi AJK kena handle event tu. Hmm tak ada rezeki nak balik kampung 😭

Selalunya, kalau kita rasa nak balik kampung, mesti niat kita macam terhalang kan ? Sebab banyak faktor yang diambilkira. Sibuk, tak sempat, tak cukup duit, kalau ada duit nanti habis, tiket bas, tambang teksi, yang memandu sendiri tu duit tol highway, duit minyak, belum lagi servis kereta ? Bila dah ke sana ke sini, yang kita dapat penat. Duit banyak habis.

Masa tu la kita akan rasa, lebih baik tak payah balik kampung kan ? Tapi sebenarnya, segala penat lelah, pengorbanan kita berhujan panas, berhabis wang ringgit semata-mata untuk balik kampung tu la, sebenarnya tak ternilai. Cer bayangkan, bila kita turun dari bas depan kampung, Abah jemput kita naik motorsikalnya yang buruk. Masa tu kita akan rasa gembira sangat. Abah mungkin takkan tunjukkan kegembiraan dia bila sambut anak-anaknya balik, tapi kita mana tahu, perasaan sebenar dia. Sebab lelaki ni, ego. Lelaki susah nak tunjuk perasaan dia depan orang tersayang kan. Tapi yang Abah buktikan, dia mesti belikan lauk kegemaran Iza.

Sepanjang perjalanan ke rumah, dapat menghirup udara segar kampung halaman. Semua pokok-pokok seolah-olah melambai menyambut kepulangan kita. Rasa suasana kampung kita tu indah sangat. Bila sampai je di muka pintu, kita dapat lihat wajah gembira Mak kita sambut kita balik. Lepastu kucing kesayangan kita pun tak ketinggalan menunggu kepulangan kita. Kita pun apa lagi, peluk kucing kita ketat-ketat nak lepaskan rindu.

Bila dah angkat barang masuk bilik, kita pun automatik terus pergi ke dapur. Tudung saji la fokus utama. Masakan Emak la agenda utama. Lauk kegemaran la objektif utama. Bila bukak je tudung saji, taraaaa ! Lauk kegemaran kita semua ada terhidang. Sedia untuk santapan. Apa lagi, ambik pinggan, dengan senang hatinya kita pun mencedok lauk asam pedas ikan merah tu dan makan dengan lahapnya... Cer bayangkan, riak muka Mama merenung kita yang tengah makan lauk sambal goreng masakannya dengan bersungguh-sungguh. Wajah Mama tersengih menatap kita dengan gelojohnya menikmati lauk sotong masak sambal. Pandangan Mama memerhatikan kita mencedok periuk nasi buat kali keduanya. Saat-saat macam tu Tuhan jer yang tahu apa perasaan kita. Terharu, happy, excited, bersyukur, syahdu pun ada.

Cuba fikir balik, mak ayah kita dah tua. Bila lagi kita nak luangkan masa nak balik kampung melawat mak ayah ? Selagi mereka masih bernafas, spend your time la sikit dengan mak ayah korang. Kalau la kampus UiTM nie dekat dengan rumah Iza, rasanya setiap minggu Iza balik kampung. Kuala Pilah dengan Batu Pahat tak jauh mana pun, kadang-kadang, bila Iza nak balik, Mama cakap tak payah la. Iyelah, mak ayah pun risaukan kita, perempuan, seorang diri, ke sana ke sini, memang la orang tua kita risaukan kita walaupun kita dah dewasa, diorang still lagi memikirkan keselamatan kita. Lagi la macam Iza ni, ada penyakit, Epilepsi, boleh menyerang bila-bila, tak kira kat mana, pukul berapa, & aktiviti apa yang kita buat. Bahaya jugak.

Hehe dalam bahaya tu, sebenarnya tak terkira banyaknya Iza sendirian travelling naik pengangkutan awam seorang diri. Za pernah dari Batu Pahat naik bas ke Kuala Lumpur, masa kat UiTM Puncak Alam, setiap hujung minggu, balik rumah Abang kat Banting. Dari Puncak Alam, naik bas ke Klang Sentral, lepastu ke Klang, baru la sampai ke Banting. Ni kat Kuala Pilah, keluar ke bas stand naik teksi, lepastu naik bas ke Seremban, naik komuter turun kat Nilai. Kadang Babang ambik kat Nilai, kalau nak naik bas, dari Nilai kene pergi ke KLIA, then baru la sampai Banting. Haa jauh kan ? Tabahnya hati naik bas seorang diri. Tapi dah terpaksa, Za dah buktikan walaupun Za ada penyakit sawan macam ni, Za tetap boleh berdikari, walaupun Za ni anak manja, tapi Za berani pergi mana-mana tanpa Mak Ayah teman.

Secara keseluruhannya, balik la kampung, jumpa Mak Ayah kita. Jenguk-jenguk la diorang kat rumah tu. Kadang Mak Ayah kita ni rindu kat kita, cuma diorang tak cakap jer. Sebab diorang pun tahu, kita banyak urusan, kita sibuk, kita tak sempat, tapi berpada-pada lah. Jangan sampai tak jenguk langsung. At least sebulan atau 2 bulan sekali balik la kampung tengok-tengok Mak Ayah tu. Takkan tak rindu kot ? Macam Iza ni, Iza tak boleh la kalau dah sebulan tak balik kampung. Ni semenjak naik cuti raya, kiranya dah sebulan setengah, Iza tak balik kampung lagi, dah rindu Mak Ayah, dah rindu kucing, dah nangis-nangis mengenang nasib. Takpe la, tahankan lagi 2 minggu nak raya haji. Za memang kena balik. Tak tahan nak peluk Mama, nak tengok wajah Abah, nak peluk Marie. Rindu semua tu. Sampai mimpi nampak Marie, 2 harinlepas mimpi jumpa Mama, perasan Iza masa tu Mama datang melawat Iza kat kolej nie dengan kakak, lepastu Iza nampak Mama, Iza terus peluk Mama, Iza menangis sebab rindu sangat kat Mama. Nasib baik Iza tak menangis waktu tidur tu 😄

Entri nie Iza siap tulis waktu malam lepas Isyak. Tapi Iza belum post lagi. Lepastu Iza call Mama pukul 10 malam. Mula-mula cerita biasa-biasa jer, lama-lama Iza cerita la fasal mimpi Mama tu. Terpaksa mengaku rindu sangat kat Mama. Tak pasal-pasal Mama pulak cerita, semalam petang Mama baring-baring, lepastu Mama teringat pulak kat semua orang, teringat kat anak-anak Mama, teringat cucu, lepastu Mama menangis sebab rindu kat semua orang. Masa Iza dengar, Iza rasa sebak sangat. Za tak tahan, Za menangis la waktu dengar cerita Mama. Tak sangka mimpi Za tu ada kaitan dengan Mama realitinya. Naluri seorang ibu dengan anaknya memang kuat. Pada hari yang sama Iza menangis sebab rindu Mama, hari yang sama juga Mama terbayang muka anak-anaknya. Allahuakhbar. Betapa kuatnya kasih seorang ibu. Za janji, Za takkan lupa jenguk Mama & Abah bila Za dah berkerjaya nanti. Walau sibuk mana pun kita, jangan la sampai tak balik kampung, jangan sampai Mak Ayah kita rindu kat kita.

Ternyata, apa yang Za tulis kat entri kali nie, memang betul. Tak sangka apa yang Za baru tulis nie rupanya perasaan Mama yang terbuku dalam hati. Nampak tak ? Pertalian antara ibu & anak memang kuat ?😢

Za teringat waktu awal masuk UiTM Puncak Alam, masa balik kampung tu tenung wajah Abah, lain je riak dia. Nampak sangat dia rindu kat Iza sebab Iza tak pernah duduk jauh dari Mak Ayah. Masa tu Iza rasa sedih sangat tengok Abah. Tak sangka Abah rindu kat Iza jugak. Betul la apa yang Mama cakap, Abah sebenarnya rindu kat anak-anaknya jugak bila dah lama tak balik kampung, cuma Abah tak beritahu kat anak-anak dia suruh balik kampung. Dia selalunya cuma cerita kat Mama je. Allah sedihnya.😞

Mana yang dah tak ada mak, atau tak ada ayah, atau takde dua-dua, Iza mintak maaf sangat kalau entri Iza menyinggung rasa sedih. Tapi korang still boleh doakan diorang kan ? Ingat, doa anak yang soleh Tuhan makbulkan.

Okey la, doakan Iza tabah & sabar ye. Sekarang stress sangat. Salah satu seizure triggers sedang melanda diri. Harap Za okey je. Bye-bye. Assalamualaikum !